Herinneringen aan de oorlog in Syrië waren pijnlijk, maar ik heb een manier gevonden om ermee om te gaan …….tekenen!
Na de asielreis naar Nederland was ik alleen, zonder mijn land, zonder mijn vrienden. Ik ben ًtoen gaan tekenen.
Ik druk mijn gevoelens uit met penselen en kleuren. Tekenen helpt me omdat het me kalmeert, gedachten komen vanzelf. Ik heb iets in mijn hoofd en begin gewoon.
In het begin was ik nog niet goed in tekenen, maar ik bleef proberen en leren van YouTube en ik volgde  artiesten.  Daardoor heb ik mezelf enorm kunnen  ontwikkelen.
Ik ben trots op wat ik de afgelopen vijf jaar heb bereikt en nu krijg ik verzoeken om portretten te schilderen en een deel van mijn werk te verkopen.
De gezichten van mensen zijn wat mij het meest inspireert om te tekenen, elk gezicht heeft een verhaal en door de ogen kun je veel weten.