Kunstenaar van de maand mei 2025
Duo Messingh
“Aandacht. Gewoon aandacht voor onze muziek, ónze kunst dus.”
“Diezelfde aandacht waarmee wij naar een schilderij of beeldhouwwerk kijken, daar zijn we naar op zoek in dat overigens heerlijk warme bad dat Kunstcollectief Gelderse Poort heet. Dat is onze missie”.
“We krijgen zoveel meer energie van een publiek waarmee we kunnen communiceren, lekker kunnen ‘spelen’, dan dat we soms wel eens fungeren als akoestisch behang.”
“Niet alleen onze instrumenten combinatie is best bijzonder (gitaar, mandoline, laúd en verschillend gestemde trekharmonica’s), maar vooral ook de manier waarop onze muziek vaak tot stand komt! “
Dit gesprek op een grijze winterdag in het warme huis van Ben in Neerbosch-Oost, Nijmegen. Ze kiezen al jarenlang voor een LAT relatie, Helma’s huis blijft dus nog even verborgen voor de interviewer. Deze ziet de warme bewondering voor elkaar als ze vertellen over hoe hun muziek ontstaat en groeit. Wanneer de een de melodielijn speelt en de ander de begeleiding, lijkt het al snel zo gemakkelijk. Maar niets is minder waar, hun kunst (want dat is het) ontstaat door maandenlang samen nieuwe muziek verkennen en elkaar de ruimte te geven die past.
“Wat is jullie binding met de polder?”
Helma aan het woord. Ben is dan even stil. “Marjolijn Rigtering en ik bestudeerden beiden de trekharmonica bij dezelfde docente, dan spreek ik over 1999-2000, daar is een innige vriendschap uit ontstaan. En de liefde voor de Ooij was er natuurlijk al. Bijvoorbeeld hebben we mee mogen helpen om het Zalmpodium een stimulans te geven met onze muzikale achtergrond, door onze netwerken te koppelen. De Ooijpolder is voor ons “dicht bij huis” zeg maar ...”
“De twee hebben elk een heel verschillende onderwijs-achtergrond, maar Ben troubadourt intussen al meer dan 30 jaar. En Helma gaat nu al 15 jaar met Ben mee op muzikaal avontuur. “Toen ik AOW gerechtigd werd, was ik niet meer compleet afhankelijk van inkomen uit optredens,” zegt Ben. “Maar daarvóór was de muziek als hoofdverdienste soms maar net toereikend!”.
De interviewer zoekt naar passende woorden voor dit mooie Duo Messingh. “Gezien jullie veelvuldige optredens bij herdenkingsbijeenkomsten ( al vele jaren in hospice Bethlehem bijvoorbeeld) lijken jullie daar vooral troost te bieden…… Is dat het meest belangrijke voor jullie?”
“Hoe fijn troost bieden ook is, we maken op de 1e, 2e en 3e plaats muziek omdat we dat zelf willen, omdat dit blijkbaar in onze genen zit. En hoe geweldig is het niet dat we als koppel/stel/setje 😉 beiden die fascinatie hebben? Daarnaast willen we onze muziek super graag delen, onze lol is met name ook het uitdragen van onze muziek!”
“Helder, maar wat, waar en hoe treden jullie het liefst op, droom eens hardop voor jullie Kunstcollectief collegae?”
Als uit één mond roepen ze beiden luid: luisterconcerten. Tuin- en huiskamerconcerten! Lekker intiem bij mensen thuis of op andere passende locatie, ook voor 10-20 mensen, soms voor wel 50, vaak voor een vrijwillige bijdrage. Het gaat ons niet alleen om de muziek; soms zijn de gesprekken na afloop een optreden voor ons even zo waardevol als de muziek die we maken, een ‘dubbele boterham’ als het ware.”
De lengte van deze tekst voor dit interview heeft zo zijn beperkingen, we zouden nog uren kunnen doorgaan. Maar Ben sluit af met een filosofische verwijzing over het ontstaan van hun muziek met als bron Keith Richards, de gitarist van de Stones: de specifieke manier waarop slag- en sologitaar elkaar afwisselen en aanvullen betitelt deze als “the ancient art of weaving”. Bij Messingh is dat de combi van trekharmonica en snaarinstrument. Voorbeeld van zo ontstaan muziekstuk “Mazurka du laiton” Vooral voor de liefhebbers: volg deze koppelingen en begrijp hoe dit duo hun muziek soms bouwt.
Tot slot mocht de interviewer / novice gitaarbedwinger even de “Martin-gitaar” van Ben ter hand nemen. Waar dan meteen laúd en trekzak in samenspel dit samenzijn weer zo bijzonder maakten. Dank jullie wel Helma & Ben.
Interview: Geert van den Broeck <info@why-not.nu>
